Lisette
vrouw - moeder - zus - tante - docente - creatief - gewichtsconsulente - broodbakken - groentetuintje - voeding
Het is een raadsel waarom ik nu
opeens zo regelmatig borduuropdrachten krijg! Voor een opdracht kon mijn
leverancier geen dekentje meer leveren, dus kocht ik er een bij de babyzaak hier
in de stad. Met de verkoopster raakte ik in gesprek over mijn borduurwerk en ze
reageerde heel enthousiast. En uiteindelijk moest ik wel antwoorden met: ik wil
hier ook wel een keertje komen borduren!
Vrolijk liep ik de winkel
weer uit, mijn kaartje had ik achter gelaten en na twee weken zou ik door de
chef teruggebeld worden. Als het niet door zou gaan, dan zou ik ook wat horen, dat
vond ze wel zo netjes.
Vier weken gingen er voorbij… en op een telefoontje zat ik niet meer te wachten! Zo’n grote babyzaak gaat mij
toch niet uitnodigen… dacht ik… Maar wat bleek nu? De chef was op vakantie geweest
en kon mij niet eerder bellen. Ze vond het zo’n geweldig idee, zodat ik volgend
weekend al bij de Prenatal zit!
Tussen mijn werk op school,
mijn cliënten, mijn gezinnetje en mijn borduuropdrachtjes door, bereid ik mij
in een paar dagen voor om: ‘’mijzelf op de kaart te zetten’’. Bij de Prenatal
staat er donderdagavond, zaterdag en zondag een tafel voor mij klaar en kunnen mensen
producten kopen. Vervolgens kunnen ze bij mij een bestelling opgeven, om er een naam op te laten borduren!
In een digitaal fotolijstje
staat een verzameling van foto’s van mijn eerder gemaakt werk. Ik heb nieuwe
visitekaartjes besteld… waarschijnlijk komen deze net te laat binnen, dus daar
moet ik nog iets op verzinnen. Ook neem ik mijn kleine borduurmachine mee,
zodat ik ook ter plekke wat kan maken. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat lopen
en wat eruit kan volgen!
Het lastige is wel, dat er
tussen de opdrachten door ook cliënten komen. Mijn borduurgedeelte is
afgeschermd met een gordijn, die schuif ik open als ik borduur. De tafel ligt
dan al snel vol en dat berg ik dan weer snel achter het gordijn als er een
cliënt komt. Als ik nog meer opdrachten ga krijgen, dan zal het wel steeds
lastiger worden… Dus kwam Jelle met het (briljante) idee, dat ik de
borduurmachine wel in de garage kan zetten. En ook dat naast mijn zolder de cv-kast zit, en dat biedt ruimte voor een klein keukenblokje in mijn praktijkruimte. Jelle had alleen niet bedacht, dat als hij mij één vinger geeft… ik zijn beide
handen pak!
Want... in mijn gedachten is de
hele garage al ingericht als atelier en heeft mijn praktijk een heel handig
keukentje (ipv een keukenblokje)! Ach, hij moet gewoon even aan het idee wennen
dat hij ook makkelijk buiten kan boren en zagen. Die garage is wat mij betreft helemaal
niet nodig als garage!
Nu trek ik mijn wandelschoenen
aan, want er komt zo een cliënt. Vandaag doe ik de eerste ‘walk & talk’. Een
consult hoeft niet altijd aan een tafel. Ik wil laten zien, dat je bewegen ook
kan combineren. Het werkboek gaat mee, ze kan al haar vragen gewoon stellen en
ze is lekker in beweging! Deze week heb ik wel twee grote paraplu’s
aangeschaft...
Tot
volgende week!
Reacties