column Lisette, 30 april 2014



Lisette

vrouw - moeder - zus - tante - docente - creatief - gewichtsconsulente - broodbakken - groentetuintje - voeding - sport

Met kleine stapjes gaat mijn hardloopavontuur dan toch vooruit. Door een slijmbeursontsteking bleef ik maar steken op 4,3 km. Ik kon het rondje niet groter maken en het ging ook niet sneller. Maar nu de laatste week gaat het dan toch de goede kant op. Met mijn tijd zit ik op 5,3 km en ik houd het vol zonder tussendoor te lopen. Het is beter om tussen de trainingen een dag rust te houden, zodat je spieren kunnen herstellen. Met gesloten ogen en tanden op elkaar, loop ik langs mijn hardloopschoenen om ze niet aan te trekken en buiten een rondje te gaan lopen. Mijn heup is nog gevoelig en de fysiotherapeut doet erg zijn best (met een pijnlijke massage), dus ik wil het ook niet overdrijven.

Op mijn werk kreeg ik vorig jaar te horen, dat ik waarschijnlijk rond deze tijd mijn laatste contract heb. Na dit derde tijdelijke contract, zou het vast moeten worden. Maar de kans is klein, omdat er een afdeling vrij komt en deze mensen (met vast contract) herplaatst moeten worden. Een paar maanden later, tijdens mijn voortgangsgesprek, kwam naar voren dat mijn leidinggevende zich eigenlijk geen zorgen maakte en er waarschijnlijk toch een vast contract in zou zitten. Hij kon dit natuurlijk niet beloven, vertelde hij zo’n keer of vijf.

Laatst kwam mijn leidinggevende aan het eind van de pauze naar me toe, of ik even tijd had. In een overvolle kantine, vijf minuten voordat mijn les begon, vertelde hij dat de kans op een vast contract toch wel heel erg klein is. Dat ik maar om mij heen moet gaan kijken, naar geschikte vacatures. Vervolgens spreekt hij mij een week later aan, dat hij zich niet kan voorstellen dat ik geen contract krijg en hij zich geen zorgen maakt… “maar ik kan natuurlijk niks beloven”. Het liefst had ik op dat moment wat boksoefeningen en een wurggreep toegepast. Maar heel vriendelijk en rustig, zei ik dat ik dit gedraai wel heel vervelend vind.

Heerlijk om na zo’n dag, waar je niet weet of je nou boos, woest, beduusd of verward bent, lekker je hardloopschoenen aan te trekken en even je “hoofd leeg” te rennen.
Is hardlopen te hoog gegrepen, dan is het ook heerlijk om gewoon te wandelen!

Vandaag is de datum dat we altijd Koninginnedag vierde. Nu we aan Koningsdag doen, is de datum verplaatst… naar de sterfdatum van mama, 27 april. Een datum waarop ik geen reden kan verzinnen om een feestje te vieren. Ik was blij dat het dit jaar de 26ste en niet de 27ste werd gevierd. Volgend jaar zal het wel even slikken zijn.

Mijn moeder maakte wel eens een heerlijke soep: ijsbergsla-crème-soep. Klinkt een beetje vreemd, maar het is echt verrukkelijk!

Voor deze soep heb je nodig: een kleine krop ijsbergsla (in dunne repen gesneden), 1 ui (gepeld en in stukken gesneden), 1 teentje knoflook (uitgeperst), 2 theelepels olie, 1 eetlepel bloem, 1 liter melk, kerriepoeder, 2 groentebouillonblokjes en een scheutje sojasaus.

Verhit de olie in een (soep)pan, voeg de ui en knoflook toe en laat even fruiten. Voeg de reepjes ijsbergsla toe en laat het 5 minuten zachtjes meebakken. Roer hier de bloem en kerriepoeder door en vervolgens een scheutje sojasaus. Schenk al roerend langzaam de melk erbij, breng de soep aan de kook, voeg de bouillontabletten toe en laat alles 5 minuten zachtjes koken.

Tot de volgende keer!

Reacties