Column Lisette, 17 juli 2013

Lisette

vrouw - moeder - zus - tante - docente - creatief - gewichtsconsulente - broodbakken - groententuintje - voeding


Tot diep in de nacht ben ik bezig met het stageverslag, dat ik moet inleveren voor het examen. Om 9.30 uur moet ik het verslag ingeleverd hebben en om 13.30 uur dan heb ik mijn praktijkexamen. In de tussentijd ben ik op de fitnessapparaten te vinden, en ‘speel’ ik klant voor mijn medestudenten die examen doen. Je moet in het examen namelijk met een aantal klanten een praktijksituatie oefenen.

Het is echt verschrikkelijk hoe zenuwachtig ik ben! Ik haal mij van alles in het hoofd… bij het laatste onderdeel krijg je twee spiergroepen te zien, daar moet je dan een stretch van laten zien. Stel dat ik die niet meer weet en wat als…

Na de pauze is de deelnemer voor mij aan de beurt voor het examen. Ik begin nu als een ‘kip zonder kop’ rondjes te lopen en vraag mij af of ik niet stiekem weg kan gaan!

Ik spreek mezelf moed in en denk aan de Rots en Water training. “Ik ben een rots, dit examen ga ik doen, voor ik het weet is het achter de rug!” En daar ga ik… mijn klant is een meisje van 17 jaar die vier keer in de week komt trainen. Gespeeld door mijn medestudent (een jongen die in het leger zit), met overmatig getrainde biceps (spierballen), six-pack en een super conditie.

Gelukkig heb ik een groot inlevingsvermogen en voor mij is hij het meisje van 17 jaar, die ik help met haar trainingsschema. De examinator loopt, met een meter afstand, achter mij aan en schrijft druk mee en registreert alles wat ik doe. Zonder enige uitdrukking op zijn gezicht, waaruit ik kan aflezen of ik het goed doe of dat ik niet goed bezig ben.

Aan het eind pak ik een kaartje voor de stretch… “Trapezius - Pectoralis Major” Ah, de Pectoralis Major is de borstspier! Dus ik laat mijn klant de stretch voor de borstspier zien en wil nog een kaartje pakken voor de tweede stretch. Maar de examinator wijst mij erop dat er twee spiergroepen op het kaartje staan. Ik pak het kaartje nogmaals en denk diep na… ik denk het te weten en laat een tweede stretch zien. Mijn klant doet hem netjes na, ik neem vervolgens afscheid van mijn klant en het examen zit er op! 

Weer kan ik geen teken van goed, matig of slecht van het gezicht van de examinator aflezen. Als ik aan een medestudent vraag wat een stretch is voor de Trapezius, laat hij mij de stretch zien die ik net deed! Er valt echt een last van mij af, alle examenspanning is helemaal weg.

De examendag zit er op en ik rij naar huis. Nu kom ik er achter dat de spanning wel erg groot was. Opeens zie ik een aantal witte vlekken voor mijn ogen, mijn TomTom zie ik deels niet meer, de snelheidsmeter is een vlek en delen van de weg zitten achter een vlek. Snel de auto bij een benzinestation gezet en even met wat zoets tot rust gekomen.

Als ik thuiskom, is Jelle aan het koken. Hij heeft doperwtjes uit de tuin gehaald en die staan nu op het vuur. Stijn en Anna eten ze alsof het snoepjes zijn, daar hebben we er gelukkig nog veel meer van in de tuin en we zullen er nog vaker van genieten…



Tot volgende week!

Reacties

Unknown zei…
Wat schrijf je toch ontzettend leuk Lisette!! Ik vond het jammer dat ik al bij het einde was.
Groetjes Sandra