Lisette
vrouw - moeder - zus - tante - docente - creatief - gewichtsconsulente - broodbakken - groententuintje - voeding
Ik haal mijn dure parkeerkaartje van €18,- uit de automaat en
ren voor de 2e keer terug naar mijn auto. De 1e keer omdat ik mijn kenteken
moest invoeren… Dan kom ik erachter, dat ik op zondag geen kaartje nodig heb!
Het is geldig op maandag… Ik was zo gehaast, omdat ik de sportschool voor de 1e
opleidingsdag van fitnessinstructeur niet kon vinden.
Bij binnenkomst zitten er al verschillende mensen, van
spierbundel tot net moeder. Als ik zo eens iedereen bekijk, ben ik
waarschijnlijk degene die het minst in de sportschool kom!
Na de voorstelronde en wat theorie gaan we de apparaten verkennen.
We krijgen de opdracht om in groepjes van drie te werken. Met twee spierbundels
in mijn groepje, gaat de opdracht makkelijk.
Na de pauze behandelen we de anatomie en moeten we voor de
volgende week het onderste deel van het skelet leren. De Latijnse namen en de
benamingen van de verschillende bewegingen. Dat gaat nog een hele klus worden,
maar het is ook wel erg leuk om ze te kunnen benoemen. Als je kan zeggen: ik
ben op mijn ‘articulatio cubiti’ gevallen en nu is ‘exorotatie’ lastig maar
‘endorotatie’ is nog wel mogelijk.
Natuurlijk had ik het niet moeten onderschatten. Want de
work-out kwam namelijk ook nog… Eerst rekken en strekken, wat oefeningen en
yoga. Daarna deden we 200 squats, in 10 minuten, 20x in één minuut, de
resterende tijd was rust... In de zesde minuut begonnen mijn benen te trillen
en konden ze het eigenlijk niet meer aan. Maar ja, je moet doorgaan, want deze
test ging erom, wie door zou gaan en wie zou opgeven. Ach, opgeven staat
ook niet in mijn woordenboek, dus deed ik er aan het eind 18 in plaats van 20.
Na de work-out was de les afgelopen en liep ik met zere benen
naar de auto terug. Door wegwerkzaamheden, sta ik in de file… Ik kan niet goed
omschrijven hoe dat gevoel was, maar met twee zere benen, continu de koppeling
indrukken, nou ik kan je vertellen, dat de tranen bijna in mijn ogen stonden!
Toen ik maandag op mijn werk kwam en op de parkeerplaats reed,
kwam er een wolk witte rook onder de motorkap vandaan. Gelukkig had ik een paar
maanden terug, tijdens een ladies night geleerd om de auto na te lopen en
kleine reparaties uit te voeren. Na het openen van de motorkap zag ik al snel
dat de koelvloeistof veel te laag stond. In mijn klaslokaal liet ik de foto van
het onderdeel aan een leerling zien en hij was het helemaal met mijn bevinding
eens. Die dag verbijt ik de pijn in mijn benen, die vandaag nog erger is. Ik ga
naar mijn collega’s van motorvoertuigen en de heren komen in de pauze even een
kijkje nemen bij mijn ‘rookgordijntje’. Helaas, die moet ik toch echt laten
staan, want er blijkt van alles stuk te zijn.
‘s Middags heb ik sport met mijn klas en kan ik ze al wat tips
geven. Dus naast de spierpijn heb ik er nog meer aan over gehouden!
Als ik na de sport terug naar school loop, bedenk ik mij dat ik
straks met de trein naar huis zal moeten en daarna een stuk moet lopen. Eenmaal
thuis zal ik een heel stuk moeten fietsen om Stijn en Anna op te halen…
Tot volgende week!
Reacties