Vanillevla met bramen en schuimkop + informatie over vanille

Tijd om te koken...
Lekker....het einde van de week! Een weekend voor de boeg. Dat betekent meer tijd voor het eten. Zowel het klaarmaken als het eten zelf. Gezellig op je gemak met een glaasje wijn in de keuken. Ik vind het (bijna) altijd leuk om te koken. De momenten dat ik geen zin heb om te koken, zijn op één hand te tellen. Het voordeel van zelf koken is dat je altijd kunt koken waar je zelf trek in hebt. Het koken zelf is één creatieve bezigheid, tenzij je exact recepten volgt. Dan nog is er voldoende ruimte je eigen creatieve kookkunsten te volgen....

Variëren met een basisrecept
Mijn ervaring is dat het exact volgen van een beschreven recept, daarna veel ruimte biedt om een eigen draai aan het recept te geven. Zodra je eenmaal weet hoe een basisrecept in elkaar zit, kun je het zelf invullen. Ik heb slechts eenmaal een gerecht geserveerd wat niet te eten was: Thaise soep. Het kwam uit een pakje. Van de supermarkt. Volgens het pakje was het een geweldig gerecht en werd het veel in Thailand gegeten. Er moesten garnalen worden toegevoegd. Het was ronduit smerig. Ik ben echt wel wat gewend qua heet eten, maar dit was intens heet (pepers) en na één hap en een rood hoofd wilde mijn man het niet verder opeten. Verder was de rest wat ik hem de jaren erna voorschotelde goed of prima eetbaar. Mijn man is inmiddels een verwende eter. Ik zeg wel eens tegen hem: denk je dat al jouw collega's ook zo lekker eten? Daarmee wil ik hem natuurlijk een compliment voor mijn weergaloze kookkunsten ontlokken! Waarop hij dan antwoordt: nee ik ben verwend: dit is heerlijk. Daarmee komt hij natuurlijk goed weg! Mijn dochter is minder complimenteus. Zij heeft het meest lekkere gerecht ooit gegeten bij haar vriendje thuis. Dan noemt zij zaken op zoals kipnuggets of iets dergelijks. Terwijl zij thuis verantwoorde biologische vleesschotels (met veel groenten) voorgeschoteld krijgt....en ik altijd roep: ja later ben je blij dat je zoveel verschillende smaken heb geproefd. Op haar gezicht lees ik af dat ze het niet met mij eens is....

Nu dan het recept voor de vanillevla met gegratineerd eiwitschuim en bramen


Benodigdheden:

  • 2 doosjes bramen
  • 1 liter vanillevla
  • 4 eiwitten
  • 2 eetlepels suiker en * 1 eetlepel vanillesuiker uit zakje/of 3 eetlepels zelfgemaakte vanillesuiker

Bereiding:

Verwarm de gril voor op heet. Klop de eiwitten met de suiker stijf. Schenk de vla in leuke schaaltjes en verdeel de bramen erover. Schep het eiwitschuim erover en laat in de gril het schuim een goudbruin kleurtje krijgen. Daar moet je echt bij blijven, want het kan erg snel gaan.

Variaties zijn hier volop mee te bedenken: stukjes (chocolade)cake, amaretti of met likeur doordrenkte lange vingers onder de vla, de bramen kunnen worden vervangen door frambozen, mango, perziken, mandarijntjes, etc. Het eiwitschuim kan worden vervangen door een toef slagroom.

* Maak zelf vanillesuiker! Doe dit door 500 gram kristalsuiker te mengen met 2 tot 3 opengesneden vanillestokjes en vervolgens in afgesloten voorraadbus te bewaren en af en toe goed door te schudden. Als de suiker op is, kan het opnieuw vullen met suiker nog enige keren worden herhaald tot de concentratie is afgenomen. Het merg van de vanillestokjes kan daarna bij hete melk worden gevoegd om met eieren en suiker gekookt te worden waardoor je een heerlijke ouderwetse vanillesaus of vla krijgt. De vanillestokjes worden wel een stuk harder in de suiker, pasgekochte vanillestokjes zijn zacht en kunnen gemakkelijker worden opengesneden en de zaadjes met een mes eruit geschraapt. De droge stokjes kun je daarna in een oude koffiebonenmolen fijnmalen en mengen met suiker. Zo´n molen is trouwens ook handig voor Indiase kruidenmengsels te maken. Als we in Frankrijk op vakantie zijn, dan nemen we uit de supermarkt flesjes natuurlijke vanille-extracten mee. In Nederland moeilijk te koop. Daar worden ze voor een paar euro in grotere supermarkten aangeboden. Eén theelepel staat gelijk aan één vanillepeul.



Vanille komt oorspronkelijk uit Mexico en is de gedroogde vrucht van de vanilleplant (vanilla planifolia). Het is een soort orchidee en wordt voornamelijk verbouwd in de Antillen, Midden-Amerika, Madagascar, Sri-Lanka en Java. De vruchten worden onrijp geplukt en vochtig verhit, daarna langzaam gedroogd, waarbij een fermentatieproces optreedt. Hierdoor verandert de onrijpe niet-aromatische vrucht in een zwart en glimmend vanillestokje met een fijne geur en smaak. De vanilline is daarvoor verantwoordelijk, een reukgevende stof die te zien is als fijne kristalnaaldjes op de buitenkant van het stokje. Wanneer een vanillestokje overlangs doormidden wordt gesneden, ziet u binnenin kleine zaadjes, het zogenaamde vanillemerg. Zwart van kleur en zeer aromatisch. De mooiste kwaliteit vanille is de Bourbonvanille, afkomstig van het eiland Réunion dat vroeger Bourbon heette. Vanille wordt voornamelijk gebruikt in zoete gerechten. Hoewel het trendy is om ook in hartige gerechten of dressings vanille te verwerken. In de klassieke keuken worden bij de bereiding van bijvoorbeeld vanillesaus de zaadjes uit de melk gezeefd. Maar het staat eigenlijk veel leuker als de zaadjes als kleine zwarte spikkeltjes zichtbaar zijn en er niet uit worden gezeefd. De zakjes vanillesuiker die kant-en-klaar te koop zijn, zijn gemaakt van synthetische vanilline met poedersuiker en smaken anders omdat de etherische oliën ontbreken.

Reacties